Kaçan mı olmak istiyorsunuz kovalayan mı? Bu soruyu sorduğumda danışanlarımın hemen hepsinin verdiği ortak cevap: “ Ben ne kaçan ne de kovalayan olmak istiyorum. Ben numara yapmak oyunlar oynamak istemiyorum. Dürüst bir ilişki yaşamak istiyorum. “ oluyor

 

İyi de kaçan olmak için numara yapmanıza gerek yok ki. Kovalayan olmak her zaman çok yorucudur. Kovalayan taraf hep beklenti içinde, hep üzgün ve hep korku doludur. Terk edilme, yalnız kalma, yeterince sevilmeme korkuları ile kıvranıp dururken, bu duyguların esaretinde kovalayan olmaktan hiç vazgeçemez ve acı içinde yaşamaya devam eder. Kaçan ise gayet mutlu, umursamaz, sakin ve endişesizdir. Onun içinde ne bir korku, ne de bir telaş vardır. Ona göre Hiçbir şey olmamaktadır ama bir de kovalayana sorun!

 

24 saat elinde ya cep telefonu ya bilgisayar. Facebook'da gözler yan akışa kilitlenmiş, panter gibi beklemekte. Acaba sevgilisi, eşi, sosyal medyada kimin fotoğrafını beğeniyor? Kime ne yorum yapıyor? Bir cümle gördüğü anda aç arslanlar gibi atlayıp, yazılanları okuyarak kendi endişesini besleyip büyütmekte. “ Hah bak işte başka birinin fotoğrafını beğendi!” Hoop o kişinin sayfasına bakılabiliyorsa didik didik. “ O kişi benden daha mı güzel? Daha mı yakışıklı? Daha mı zengin? Acaba o kişiye ilgisi mi var? Görüşmüş mü? Tanışmış mı? Nerede tanışmış? Yoksa faceden mi mesajlaşıyorlar? Ah şunun Facebook'unun şifresini bir ele geçirebilsem de, ne haltlar karıştırıyor bir öğrenebilsem. “ Facebook yetmiyor dön Tweeter'a “ Ne yazmış acaba? Bana laf mı gönderiyor? Ruhsal durumu ne alemde? Beni sevmekten vaz mı geçti?. Bana yalan mı söylüyor.? ” Yazılmış olan bir cümle için, zihinden binbir yorum!. O da mı bitti bakalım hemen Watsup'a “ Hmm saat 03:00 e kadar orada imiş! Benimle en son saat 01:00 de konuştu, demek ki benden sonra başkası ile konuştu o saate kadar!

 

Sürüp giden endişeler anlamsız iç kemirmeleri kendini harap etmeler. Kovala, kovala, kovala.... Kovalamak kesinlikle çok yorucudur.

 

Bütün mesele duygularımızdan ve biz farkında olmasak da bu duyguların yaymakta olduğu enerjiden kaynaklanıyor. Hepimiz birbirimize enerji bağları ile bağlıyız. Ve bir insanla özel bir ilişkiye girdiğimizde, bu bağ daha güçlenmekte. Bilmediğiniz şey, birbirimizi bu enerjilerle beslemekte olduğumuz. Kovalayan, her zaman karşı tarafı besleyendir. Kaçan da, farkında olmadan beslenen. Düşünün bir kediye sürekli mama verirseniz gelip sizi arar mı? Zaten karnı toktur ve kendine yemek vermesi için araması gereken biri yoktur. Mama, aklına bile gelmez. İşte kovalayanların yaptığı bu. Besliyor, besliyor, besliyorsunuz. Ve partner, zaten beslenmekte olduğundan sizi aramak ya da üzerinize düşmek gibi bir şey aklına bile gelmiyor.

 

O zaman kovalayan olmamak için ne yapmalıyız.? Partneri beslemeyi kesin. Onu düşünmeyi, onunla ilgilenmeyi, üzerine düşmeyi kesin. Kendinize O'nsuz mutluluk anları yaratın. Arkadaşlarınızla buluşun gezin, kitap okuyun, puzzle yapın, müzik dinleyin, dans edin, deniz kenarına yürüyüşe gidin ve onu unutun. Onu duygularınızla beslemeyi bırakın. Olmanız gereken duygu durumu: “ OLSA DA OLUR, OLMASA DA OLUR.” rahatlığıdır.

 

Siz kendi duygunuzu bu şekle soktuğunuz andan itibaren partneriniz, ne olduğunu anlayamadan, sizi arama ihtiyacı hissedecektir. Çünkü aniden beslenmesi kesilmiş, aç bir kedi gibi hissedecektir. Bunu bilinçli olarak bilmeyecek ama bilinçsizce ona göndermekte olduğunuz enerji kesilecek ve o da yine hiç farkında olmadan bu enerjinin gelmekte olduğu kaynağı yani sizi arayacak. Artık size iyi kaçmalar :)

 

Şaka bir yana, ne kaçan ne de kovalayan olun.

 

Yalnızca kendinize güvenli ve tek başınalığınızdan mutlu olun.

 

Sevgiyle...